Çalışmaktan çekilen çile yüzünden erme durumu

Benim çok sevgili ailem resmen oturup kara kara düşünmüş biz bu kızın sinirlerini nasıl bozarız diye kafa yormuşlar. Buldukları çözüm ise harika: Beni yükseltme sınavlarına sokmak ve bu yüzden de sürekli "çalıış, çalııışş köpeeeaak" diye başımın etini yemek. Haa bi de şöyle bir şey var ki 3 saat kafanı kitaptan kaldırmazsın kimse görmez, kafanı kaldırıp şöyle çevreye bi göz atayım dersin de annenin delici bakışlarına maruz kalırsın; çalışmıyor olursun <3 Ne acıklı değil mi? O 3 saat yetti bana zaten çalışıyorum diyip kitap falan okuyorum artık. Nasılsa kafam matematiğe basmıyo. Sayısalım berbat olduğundan moralim çökmüş durumda. Edebiyattan da sınava girmeye karar verdim hoca yüzünden-gerçekten hoca yüzünden- 4 geldiği için. Ondan da emin olduğum için çalışmama gerek yok.
Tabi yine bizimkilere yetmez ve kalktığın anda "Bundan adam olmaz bilgisayardan başka bok bilmiyor" olursun. Hatta dün ciddi ciddi düşündüler benden ilerde ne olur diye. 2 yıllık üniversite zor kazanırmışım böyle çalışmayla, sanayiye verseler cılız bir şeymişim alan olmazmış, ev hanımı da olmazmış benden bütün gün uyuyormuşum, kocaya vermek için daha küçükmüşüm.. -şaka şaka koca lafı çıkmadı en azından- Özellikle onlar dün fena patlayınca ben de patladım başladım hüngür şakırt ağlamaya "anlamıyorum çalışsam da napayım yaa" diye. -fırk- Bunlarda bi telaş bi telaş bu salak kız sınavı nasıl kazanacak diye.
Zaten çok duygusal bi yapım var özellikle şu ara ota boka ağlıyorum, bi de her fırsatta sıkıştırılınca sümüklü sümüklü dolanıyorum etrafta. Şu ergenlik bitse, bi de İstanbul'da bi üni tuttursam ne süper olur haa.. Farkında olmadan beni emo olmaya doğru itiyorlar en kısa zamanda biri uyarmalı bence. Kafa boşaltmak için de gta oynuyorum yoldaki adamlar bana dövüp parasını almalık eşyalar olarak gözükmeye başladı bunu da ekleseler süper olur.
Ya biri şu sınavları yok etsin ya da ben seri katilliğe doğru adım adım ilerleyeyim.. Seçim sizin, hah!