Temizlik...

Güzel bi iş oluş hareket.. İyi bir şeydir işte. Böyle etraf pırıl pırıl olur mutlu olursun, dağınıkken daha rahat bulduğun şeyi oda temizlenince bütün odayı dolaşarak ararsın bu yüzden fazla kilolarından da kurtulursun. Faydası çok yani.
Ama bir de şöyle bi durum var ki ben ne kadar pek titiz biri olmasam da temizliğe başladığım anda zincirleme temizlik oluşuyor evde. Beni boş bırakmamak lazım o yüzden. Sıkılınca bi anda "Oha lan kitaplar ne kadar dağılmış.." dediğim anda bikaç saat sonra beni balkonu yıkarken görebilirsiniz, öyle bi zincir bu. Ayrıntılara girmek istemiyorum, hayır...
Bugün de tahmin edildiği gibi temizlik denen o güzel olaya başladık ve boyum kadar poşete atılacakları koydum. Tam 3 saat sürdü benim sadece "kitaplığı" düzene sokmam. Ve o da ne? Annem benim binbir emek ayıkladığım kağıdı kitabı "Belki lazım olur" diye çıakrmasın mı? Çığlıklar atıp kafamı duvara vurmak istedim o an. Yaahu kadın! Benim 1. sınıftan beri hiç bi işime yaramayan kitap sobaya atmaktan başka ne işe yarayacak?! Ya da yanlışlıkla aldığım mebin verdiği kimya kitabını kardeşim ilerde napsın?! Onunla uçak bile yapamaz! Aylarca hatta yıllarca dolap bekleyen kağıt parçaları kıymete bindi bi anda..  Ağzına kadar dolu koca poşetin yarısından fazlası eski yerlerine geri döndü işte kısaca. Yarın içime sinmeyenleri gizlice atayım ben. Teker teker daha iyi, toptan atmaya kalkışınca "ilerde lazım olur" engeline takılıyoruz. Bu da kıssadan hissemiz olsun işte.
Hıı bir de Ghost in the Shell negzel şeysin lan öyle. Meğer ben cyborgları pek severmişim..